W piątek, 13 kwietnia, w Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, społeczność Tuchlina upamiętniła dawnego kierownika tamtejszej szkoły, ppor. Józefa Skorowskiego, który został zastrzelony w Katyniu w 1940 r. Przy Szkole Podstawowej zasadzono Dąb Pamięci i odsłonięto pamiątkową tablicę. W uroczystości, oprócz przedstawicieli samorządu lokalnego, delegatury kuratorium oświaty, dyrektorów szkół i społeczności szkolnej, udział wzięła rodzina zamordowanego podporucznika Józefa Skorowskiego.
Jak poinformował dyrektor placówki, Jarosław Jóskowski, Szkoła Podstawowa w Tuchlinie bierze udział w projekcie „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, który ma na celu uczczenie pamięci ofiar zbrodni katyńskiej i przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21 857 Dębów Pamięci. Do tej pory w Polsce i poza granicami kraju zasadzono ponad 4700 dębów. Każdy dąb jako symbol żywego pomnika upamiętnia jedną osobę zamordowaną na rozkaz Stalina w Katyniu, Miednoje, Twerze lub Charkowie przez NKWD.
Uczniowie tuchlińskiej szkoły przedstawili niezwykle wzruszający program artystyczny, którego mottem były słowa piosenki „Ostatni list” Lecha Makowieckiego:
Każą nam wysiadać, to już tu.
Ten brzozowy lasek to mój grób.
Jeszcze tylko westchnę jeden raz.
Jeszcze myśl ostatnia... Kocham was...
Kulminacyjnym momentem uroczystości było odsłonięcie obelisku z pamiątkową tablicą poświęconą ppor. Józefowi Skorowskiemu i zasadzenie Dębu Pamięci. Tablicę odsłonili wspólnie: synowa zamordowanego Maria Skorowska i wójt Tadeusz Kobiela.
Józef Skorowski urodził się 20 listopada 1902 r. w Cieszeniu. Maturę seminaryjną zdał w Toruniu w 1924 r. Uczył w szkole w Gowidlinie, w Podjazach i w Sulęczynie, a 1 września 1925 r. kuratorium powołało go na kierownika Szkoły Powszechnej w Tuchlinie. 19 listopada 1928 r. Józef Skorowski poślubił Martę Stempską – nauczycielkę w tuchlińskiej szkole. W 1931 r. ukończył roczny Wyższy Kurs Nauczycielski w Toruniu. W tym samym roku ukończył skrócony kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Grudziądzu. Jako podporucznik rezerwy został przydzielony do 65, następnie 66 pułku piechoty. 28 sierpnia 1939 r. w wyniku mobilizacji, ppor. Józef Skorowski został powołany do służby wojskowej. Po agresji ZSRR na Polskę, oficerowie, podoficerowie oraz szeregowi Wojska Polskiego zostali w różnych okolicznościach rozbrojeni i zatrzymani przez Armię Czerwoną jako jeńcy wojenni. Wśród nich był ppor. Józef Skorowski. Decyzją najwyższych władz ZSRR wiosną 1940 r. zabito strzałami w tył głowy 21 857 obywateli polskich, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji. Ofiary zbrodni pogrzebano w masowych grobach m.in. w Katyniu pod Smoleńskiem. Ostatnią wiadomością od Józefa Skorowskiego był list wysłany w 1940 r. z obozu jenieckiego w Kozielsku. Pozostawił żonę i trójkę dzieci.
